"Ik vond het een hele goede wedstrijd. Ik ook. Ik vond het ook een heeeele goede wedstrijd."

De jongens van 13-2 zitten achterin de auto en duiden de zojuist gespeelde wedstrijd. De gevraagde positieve benadering sinds onze vorige wedstrijd is duidelijk in de overdrive terecht gekomen. Liever cynisme dan godsgeklaag. We zijn zojuist met ‘veel - nul’ afgedroogd door Woudenberg.

Het is erg vroeg verzamelen vanochtend. De winkels zijn nog gesloten. Toch verzamelen op het Biltse NS station meerdere voetbal en hockeyteams voor hun uitwedstrijden elders in de provincie. 

De sportieve diaspora brengt ons via enkele N-wegen en uiteindelijk een hele lange sloot op sportpark De Grift in Woudenberg. Een sportpark met echte grasvelden. Nat en koud, vinden onze jongens. Het vroor vannacht op dit stukje biblebelt, verklappen de lange grassprieten. Al bij het warmlopen raken onze schoenen zompig. Incluis die van de trainers. De opkomende en knaloranje zon compenseert veel van het ongemak.

En dan de wedstrijd. Woudenberg speelt erg goed. Zij eisen daar waar mogelijk de bal op. Winnen de slag op het middenveld. Hun gevaarlijke vleugelaanvallers frustreren onze backs. Scoren gemakkelijk. Krijgen terecht een penalty.

Onze passes bereiken zelden een medespeler. Het lijkt wel alsof de bal aan het lange natte gras plakt wanneer wij haar overspelen.

Sebastiaan en ik buigen ons over de mogelijke interventies. Tevergeefs. Onze interventies maken geen verschil. Zeer frustrerend voor iedereen met een FC Dos hart.

Bij rust staat het al 4-0. De stemming onder onze jongens is nog verdeeld. De moeder van James heeft twee verhoudbakken vol vers fruit meegebracht voor ons.

De tweede helft geeft helaas hetzelfde spelbeeld. De score loopt op. Zo ook onze frustratie.

Trainer je moet echt wat veranderen, zegt de wisselspeler vanuit de dug-out achter me.

Goed idee jongen. Wat stel je voor? 

Je moet een beloning beloven. 

Wat dan?

Dat we naar de Mac gaan!

Heb je nog een ander advies? 

Nee.

Onderwijl bewaakt de vader van Jop in de rol van grensrechter onze buitenspelval. Het helpt ons ook al niet. Helaas voor hem, heeft hij ook nog de natste schoenen van alle meegereisde ouders. 

Na een paar halve FC DOS kansen en nog een paar tegengoals, is onze frustratie nog meer toegenomen. De tackels worden gemener. Een paar Woudenbergse jongens herkennen bij ons een paar ‘rode knoppen’ en weten deze geraffineerd in te drukken. Waneer de hoogopgelopen emoties - onzerzijds - de overhand krijgen, stappen zowel de trainers van Woudenberg als ik het veld in om de kemphanen uit elkaar te halen. De scheidsrechter besluit tot een 5 minuten-schorsing. Mijn opgewonden pupil geeft aan het veld niet te zullen verlaten. Ik voel niets voor een machtsstrijd, omdat ik inschat deze niet te kunnen winnen. Dit deel ik met de scheidsrechter en de andere trainers. Waarop de scheidsrechter voorstelt de resterende 6 minuten in te korten tot 1 minuut. De wedstrijd gaat verder. Na 30 seconden maakt de scheidsrechter een vroegtijdig een einde aan de wedstrijd. Gelukkig maar want in Woudenberg valt voor ons niets meer te halen.

We hadden vandaag een grote off-day. De meegereisde support kunnen hun geld terugkrijgen via 

benikhiervoorzovroegmijnbeduitgekomen@dfcdos.nl

In de auto - op de terugweg - ruikt het heerlijk naar gras en (minder heerlijk) naar puberzweet. Na hun korte wedstrijdduiding, grijpen de jongens naar hun smartphone om te gamen en ze zingen wat mee met de radio. Zij hebben het gezellig.

En gelukkig is het vandaag met de intocht van Sinterklaas ook nog goed gekomen. 

What a glorious day !

Maandag weer lekker trainen.