“Komt er nog een scheidsrechter?”, vraagt de coach van Bunnik O13-1.

Ietwat te laat komt een adolescente scheidsrechter in casual kleding het veld op lopen. Achteloos gooit hij zijn jas in onze dug-out. Het kan mijn verbeelding zijn, maar het lijkt alsof er een alcoholluchtje om hem heen hangt. “Hebben jullie wat water voor mij?” 

Thuis tegen Bunnik. Niet te vroeg deze keer. De zon is al een tijdje op en schijnt fel wanneer we aan de warming up beginnen.

“We zijn te laat he?!”, stelt de grensrechter van dienst (Harold; vader van Pim) wanneer hij met zoon het veld oploopt. Een wisselbeurt voor de te laatkomers is onze regel. Echter ze is vandaag is geen logische gevolgtrekking, omdat onze enige wisselspeler zich überhaupt nog niet heeft gemeld op het sportcomplex of de appgroep. 

Bunnik won dit seizoen in de tweede klasse haar wedstrijden met dubbele cijfers. Zelfs na hun tussentijdse promotie naar onze poule, blijven ze winnen. Wij (O13-2) missen vandaag sterke spelers Bian en Thom, omdat zij met de 13-1 spelen vandaag. Thijs en Arjan van de 13-3 spelen met ons mee vandaag.

Mijn co-trainer Sebastiaan begeleidt de intensieve warming up, om iedereen al scherp krijgen voor de aftrap. Harold vertelt nog even snel aan de jongens hoe te dealen met de Bunnikse keeper, die nu al de imponerende lengte heeft van een gemiddelde Nederlandse man.

Bunnik schiet uit de startblokken en hun rechtsbuiten slalomt zich al direct een weg naar ons strafschopgebied. Geen echte kans, maar dit meisje geeft al meteen haar visitekaartje af. “Jessie heet ze. Daar gaan we nog veel van horen”, besluit Sebastiaan.

Schuldbewust komt onze wisselspeler halverwege het eerste bedrijf het sportpark opdraven. “Goed dat je er bent, jongen! Volgende keer op tijd vertrekken.”

Onderkant lat. Daar komen we goed weg. Niet lang daarna vallen de 1-0 en de 2-0 voor de geel-blauwen. Ze spelen sneller voetbal dan wij. Wij komen telkens net iets te laat. 

“Scheids het is buitenspel”, roept grensrechter Harold. “Scheids .. buitenspel... schei-eids buitenspel.... HEY SCHEIDS, het was daarstraks buitenspel!”

“Ow ... fie-iet” fluit de scheids. Dit kolderieke tafereeltje zal zich nog een paar keer herhalen.

Lekker fruit van Anton voor de jongens en koffie voor de trainers van teammanager Rolf bij aanvang van de rust. Twee minuten later trakteert ook de vader van de telaatkomer op koffie. Zo zoon ..  zo vader, in dit geval.

In de tweede helft hebben we eindelijk wat gif in ons spel. De Bunnikse machine loopt er een stuk stroever door. We slagen er in om hun lange sluitpost op de proef te stellen en 2 keer te verschalken. Met een 3-2 achterstand en met hoop op een goed resultaat gaan we slotfase in.

Wanneer de 4-2 valt komt er nog meer gif in ons spel. Helaas niet alleen gericht op de tegenstanders. Een geagiteerde Tylo geeft Anton op zijn flikker. Anton geeft de onvrede door aan Faas. Alledrie zullen ze geen enkele bal nog lekker raken. Door ons onderling gemopper ontregelen we nu ook ons eigen spel.

Vijf minuten te laat, blaast de scheidsrechter de wedstrijd ten einde. We hebben het aan de overtuigingskracht van de Bunnikse grensrechter te danken, dat we nu (zaterdagavond) niet nog steeds aan het voetballen zijn. 

Wat betreft hét thema van deze voetbalochtend nog een toegift:

"Voetbal is simpel: je bent op tijd of je bent te laat. Als je te laat bent, moet je eerder vertrekken."

JC