“shit man, ik heb Corona”, zegt Sebastiaan. “Je maakt een geintje?”, probeer ik nog. Mijn co is ernstig. Zo-even ontving hij een positieve uitslag van zijn Covid-19 sneltest. Volgens het GGD bron- en contactonderzoek is Sebastiaan maandag jongstleden besmet geraakt. Gisteren op onze training zou hij nog niet besmettelijk zijn geweest. Hij klinkt stellig. Ik ben niet overtuigd. Sebastiaan duikt onder… met gezin in thuisquarantaine.
Wanneer ik ophang schieten mijn gedachten alle kanten op. Is het wel wetenschappelijk bewezen dat je binnen twee dagen na besmetting niet besmettelijk kan zijn? Mogelijk is Sebastiaan al eerder besmet? Gisteren trainden we in de buitenlucht en kwamen regelmatig in elkaars anderhalve meter. De spelers ook. Wat als ik ook positief ben? Ik heb onze spelers nog een gelukkig-nieuwjaarsbox gegeven. Ik droeg winterhandschoenen. Maar toch. Kan je iemand besmetten met handschoenen aan? Ik heb Ties nog opgetild. Wat als ik iemand heb besmet? Hoe leg ik dat aan ouders uit? Wat communiceren we überhaupt aan de ouders? Ik moet me ook laten testen.
“Ding dong”, vriend Peter staat voor de deur en vraagt of hij welkom is. “Nee, want ik heb misschien corona, zeg ik paniekerig”. Deur dicht.
Sebastiaans gezin en de mijne hebben vorige week nog samen oud&nieuw gevierd. Onze kinderen zijn bij hen blijven slapen. Ik sta er niet voor in, dat we ons hele samenzijn coronagedragsrsgels netjes hebben gehandhaafd.
Ik moet me direct laten testen.
De volgende ochtend glijdt er, achter de Utrechtse jaarbeurs, een XL wattenstaafje diep mijn neusgat binnen. Daarna bel ik met Sanne. Zij is een moeder van ons team. Ze helpt Sebastiaan en mij met de communicatie richting ouders. Sanne heeft een hoge functie bij een internationaal sportkleding concern. “We houden het bericht zo kort mogelijk en benoemen alleen de feiten”. We zijn het snel eens over de inhoud van het groepsberichtje.
“Bij Sebastiaan is corona vastgesteld. Deze liep hij maandag jl. op. Hij en Ravi zijn in thuisquarantaine. Volgens de g.g.d. richtlijnen kunnen wij (team6) niet zijn besmet door Sebastiaan. Volgens deze richtlijnen is het voor ons veilig om gewoon door te gaan met voetballen. Daarom blijven we dit aanbieden. We respecteren eenieders eigen keuze hierin. Tot morgen”
In korte tijd rollen de steunbetuigingen aan Sebastiaan en Ravi de groepsapp binnen. Bart wordt voor de zekerheid thuisgehouden voor de zaterdagwedstrijd. De rest komt morgen wel. De meeste ouders lijken de formele richtlijnen te vertrouwen. Natuurlijk is er ook een groot verlangen naar, dat kindlief zich buitenshuis ontlaadt. Nederland heeft er immers alweer drie weken thuisonderwijs en kerstvakantie opzitten.
Dezelfde middag ontvang ik mijn negatieve testuitslag. Opgelucht deel ik mijn goed nieuws met de team6 ouders.
Op de maandagtraining is Barts moeder zelfbenoemd vervanger van Sebastiaan. De opkomst is optimaal.
Van corona-angst is geen sprake.
De verhalen van FC DOS Onder 11- team 6 gaan over herkenbare gebeurtenissen van een fictief voetbalteam.
De verhalen zijn afkomstig van mijn ervaring als jeugdspeler en als trainer/ coach van diverse hockey- en voetbalteams. De namen van de personen in de verhalen zijn verzonnen.